เรื่องราวของเรา

โฮย่ามาจาก West Virginia นางไม่ใช่ English Bulldog แต่นางเป็น Olde English Bulldogge หน้าก็ย่น น้ำายก็ยืด ใครเห็นก็ต้องกลัว แต่โฮย่าเป็นหมาที่นิสัยดี น่ารัก เป็นมิตรกับทุกคน หูตั้ง หางกระดิกทุกครั้ง ที่มีคนมาหา

โฮย่ามีชีวิตที่ดีเลยแหละ อยู่ที่เมือง Arlington รัฐ Virginia เป็นเมืองรักหมา หมามีที่วิ่งเล่นมากมาย ร้านอาหารให้หมานั่งได้มีมาก มีโรงแรมหมา โรงเรียนหมา ผู้คนก็รักหมา มีงานหมาอยู่เรื่อยๆ โฮย่าไปนั่งหน้าแป้น ได้รางวัลมาก็หลายที่ ในรัฐ Virginia เองก็มีที่เที่ยวธรรมชาติ มีลําธาร ให้หมาลงได้ มีภูเขาที่เอาหมาไปปีนด้วยได้ ชีวิตคือดีย์

โฮย่าไม่ใช่หมาเฝ้าบ้าน เจอใครก็ลวนลามคลอเคลียเลียมือเค้าไปหมด แต่ด้วยน้ำหนัก 40 กิโล มาเมืองไทย คนก็จะกลัวไว้ก่อน ตอนนี้ปู่โฮย่าอายุ 11 ขวดเต็มแว้ววว หงํามากกก แต่เป็นหมาหน้าแก่แต่เด็กเลยดูเหมือนเดิม ฮ่าๆๆ ปกติโฮย่ากินทุกอย่าง (ที่เคยเดินดิน คือไม่กินผักผลไม้นั่นเอง กร๊าก) ในวัยชราโฮย่าก็ยังกินอาหารหมดทุกมือ ตีนเป็ดอะไรกินหมด แต่แม่ก็ไม่ค่อยให้กินอะไรแข็งๆแระ กลัวจะเหนื่อยแทะ 

หน้าที่ของ CEO แห่ง Hoya Barkery ตอนนี้คือคุมการผลิต และเป็นพรีเซนเตอร์ ที่หลือก็นั่ง ๆ นอนๆ ไปวันๆ

แนะนํา vice president

Ayoh อาโย มีชื่อ จริง (ที่ไม่มีใครเรียก) ว่า อายาโนะจัง อาโยเป็นน้องหมาที่รารับมาเลี้ยงจากเชียงรายเมื่อปลายปี 2020

แบ๋มและทอมมี่ทำงานกับ dog rescue organisation ที่อเมริกามานาน 7 ปีก่อนจะกลับมาเมืองไทย เรารับเป็นบ้านชั่วคราว (foster home) ให้กับหมาจรหาบ้านทีย้ายมาจากรัฐต่างๆ ก็คือรับเลี้ยงดู ขัดเกลาทั้งหน้าตาและนิสัย จนกว่าน้องจะได้บ้าน พอกลับมาเมืองไทยเลยคิดว่าเราพร้อม แล้วที่จะมีสมาชิกเพิ่ม

ก็ดูมาเรื่อยๆ จนมาเจอน้องเบียร์ เป็นโกลเด้นโดนทิ้งเร่ร่อน หาอาหารกินเองข้างทาง จนวันนึงไป กินเนื้อ ที่มียาเบื่อเข้า อาเจียน จนอาการโคม่า ม้ามโต โลหิตจาง เป็นพยาธิเม็ดเลือด โอ๊ยสารพัด ไม่มีคนอยากช่วยเพราะกลัวต้องรับผิดชอบค่ารักษา เจ้าของปฎิเสธรับกลับ โชคดีมีหน่วยกู้ภัยไปช่วยส่ง รพ สัตว์ ระดมทุนช่วยน้องเลยได้อยู่ รพ รักษาตัวยาวๆ หลายเดือน ตอนแบ๋มกับทอมมี่ไปเจอก็น่าจะล่วงเลยมาเป็นครึ่งปีแล้ว

เบียร์บินมาวันที่ 31 ตุลา วันปล่อยผีพอดี มาอยู่บ้านวันแรกๆ เปลี่ยนชื่อ เป็น Ayoh (คือ Hoya กลับหลัง) ก็ต้องปรับการพอประมาณ น้องไม่ชินกับการเป็นหมาในบ้าน ปล่อยไปฉี่ทีกว่าจะเอา กลับเข้าบ้านได้ ชอบไปนอนจุ่มน้ำขัง ไปหลบตามแท้งนํา เพราะมันเย็น อึฉี่ก็ต้องฝึกกันใหม่ ให้ไปเป็นเวลา เดินตามจนนางเสร็จกิจถึงเอาเข้าบ้าน ใช้เวลาประมาณเดือนนึงถึงเริ่ม ดีขึ้น นิสัยติดตัว ดีๆ อื่นๆ ก็เช่น แทะต้นไม้ คาบรองเท้า คุ้ยขยะ ป้นครัว กินแบบคิดว่าพรุ่งนี้ไม่มีจะกิน เราก็ต้องเข้าใจว่าชีวิตก่อนหน้านี้เค้าเป็นยังไงมา หน้าตาสวย นิสัยแบบนี้ เราจึงให้ฉายานางว่า #ทอง ห่อขี้ริ้ว

มาวันนี้ Ayoh เป็นผู้ดียัง ตอบได้ว่ายังค่ะ คดีมีอยู่เรื่อยๆ ขโมยของกินจนตอนนี้อ้วนมาก... แต่ก็ถือว่ามาไกลพอสมควร ตอนนี้ไม่กลัวคนแล้ว เดินสายจูงได้สบายๆ ไม่มูมมามเท่าเก่า มีอารมณ์เล่น กับหมาอื่นบ้าง และเมื่อเทียบกับหมาจรอื่นๆ ที่เราเคยรับเลี้ยงมาก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีนะ