คริสต์มาสถือเป็นวันที่ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ทั่วอเมริกาตั้งตาคอยเพราะเป็นเวลาที่ครอบครัวได้มาเจอกัน ลูกหลานที่เรียนหรือทำงานต่างรัฐก็จะต้องกลับมาบ้านช่วงคริสมาส ห้างร้านตกแต่งต้นคริสมาส อากาศหนาว พระอาทิตย์ตกดินเร็ว บรรยากาศตั้งแต่วัน thanksgiving มาคือแบบว่า ไม่มีกะใจทำงานกันแล้วจ้า

สิ่งที่เราทำเป็นประจำทุกปีคือการเอาโฮย่าไปถ่ายรูปกับซานต้า องค์กรหาบ้านให้หมาหลายที่มีช่างภาพที่อาสาสมัครถ่ายรูปให้ฟรี คนซื้อคิวไปถ่ายเพื่อเอารูปไปทำการ์ด Christmas ส่งให้เพื่อนๆ องค์กรก็นำเงินที่ได้ไปเป็นค่าใช้จ่ายในการหาบ้านให้น้องหมา โดยปกติก็จะจัดห้องๆ นึงไว้เป็น studio อาจจะเป็นที่ร้านขายของหมา pet shop หรือเป็นโรงเรียนฝึกสุนัข เราต้องทำการนัดวันและเวลาเข้าไป

การถ่ายรูปหมาเป็นมหกรรมยิ่งใหญ่อย่างหนึ่ง ต้องตรงเวลา เพราะหมายืนคิวรอหลายตัวก็จะวุ่นวาย ไปถึงก็แน่นอน เลือกแพคเกจและจ่ายตังค์ แพคเกจก็จะมีว่าเอาการ์ดกี่ใบ เอาไฟล์ดิจิตัลมั๊ย ตัวเลือกไม่เยอะ เดี๋ยวเลือกนาน ปัญหาเกิด แม่จ่ายไปปีละประมาณ $50 ได้การ์ด 20 ใบพร้อมไฟล์ดิจิตอล หลังๆ เอาแต่ไฟล์มาสั่งทำการ์ดแยก เพราะให้เค้าทำให้จะมีแค่โปสการ์ด ทำเป็นการ์ดพับหรือขนาดใหญ่ขึ้นเล็กลงไม่ได้
 

พอถึงคิวเราปุ๊ป ก็จะมีสถานีให้เลือกว่าอยากจะผูกโบว์มั๊ย หรือมีพร้อพอะไรอื่นๆ เช่น เขากวาง หมวกเอล์ฟ มีผู้ช่วยคอยแต่งตัวให้ และจูงนางแบบนายแบบเข้าฉากกับซานต้า มีเวลาประมาณ 30 วินาทีจัดท่า เสร็จแล้วผู้ช่วยที่ห้อยทั้งขนม ของเล่น เต็มเอวไปหมด จะประสานเสียงร้องภาษาหมากัน ชนิดไปครั้งแรก แม่หมามีตกใจ เอ๊ะนี่ เค้าพูดภาษาหมาได้จริงหรือ จริงๆ คิดว่าแค่ให้ได้ attention หมานะแล เพราะเสียงดังและประหลาดจนแม่หมาก็เหวอไป 1 วิ แต่ได้หมาหันหน้าตรง อาจจะมองกล้องบ้างไม่มองบ้าง ช่างภาพมือไว แชะๆๆๆ ได้ 2-3 ช้อต เป็นอันจบพิธี เชิญนายแบบและผู้ปกครองออกประตูหลัง

รอประมาณ 2 อาทิตย์ ทางสตูดิโอก็ส่งการ์ดมาให้ ทันเวลาส่งคริสมาสการ์ดประจำปี ซื้อ ink pad มาเอาตรีนโตๆ ของปู่ปั๊มสี ประทับลายเซ็น ส่งให้เพื่อนๆ ทั่วโลก ยิ่งหลายปีผ่านไป จำนวนคนที่เราส่งการ์ดให้ก็เหมือนจะน้อยลงเพราะส่วนใหญ่เห็นกันตามเฟสบุ๊ค คุยกันได้ง่ายๆ ไม่ต้องเป็นอัพเดทรายปี แต่ก็จะมีบางคนที่ตั้งตารอการ์ดโฮย่าว่าปีนี้จะมาท่าไหน ก็ต้องไปพริ้นท์ส่งให้นางๆ

ตั้งแต่มีลิงบรินทร์ เราได้ทำการ์ดไปแค่ปีเดียว เพราะโห แต่ละปีผ่านไปไวเหลือเกิน ชีวิตไม่ได้เป็นชีวิตตัวเองอีกต่อไป ยุ่งทุกวัน แป้ปๆ คริสต์มาสอีกแล้ว รู้สึกเหมือนเพิ่งจะเก็บต้นคริสต์มาสไปไม่นานนี้เอง ได้เวลาหาซื้อของขวัญอีกแล้วหรือนี่

   

ไม่ว่าชีวิตจะยุ่งแค่ไหน เราต้องมีเวลาให้ครอบครัวเสมอ โดยเฉพาะลูกๆสี่ขาทั้งหลาย ชีวิตเค้าคือการนอนรอเรากลับบ้าน เค้าอยู่กับเราแค่สิบยี่สิบปี เราก็อยากจะแบ่งเวลาให้เค้าเยอะๆ อาโยนี่ดีดมากกกกเวลาแม่กลับบ้าน โฮย่าเมื่อก่อนก็ดีด แต่เดี๋ยวนี้ดีดไม่ค่อยไหวแล้ว เหลือแต่หางดุ๊กดิ๊กๆ คริสต์มาสเป็นช่วงเวลาที่ทำให้เราหยุดคิดว่าปีที่ผ่านมาเราทำอะไรไปบ้าง ได้ใช้ 365 วันอย่างคุ้มค่าหรือไม่ และสำหรับเรา ได้ให้เวลาครอบครัวเพียงพอหรือยัง เพราะไม่ว่าลูกหมาหรือลูกลิง สิ่งที่เค้าต้องการที่สุดไม่ใช่ขนม อาหาร หรือของเล่นแพงๆ แต่ทุกคนต้องการตัวเราอยู่กับเค้าทั้งนั้นแหละ