โฮย่าเกิดวันที่ 31 ธันวาคม 2009 วัน New Year’s eve พอดี ทำให้เราไม่ค่อยได้ฉลองวันเกิดตรงวันเท่าไหร่เพราะเป็นช่วงเวลาที่เรามักจะเดินทาง กลับเมืองไทยบ้าง ไปเที่ยวบ้าง แต่เราก็ชอบที่จะทำอะไรพิเศษเล็กๆ น้อยๆ ก่อนถึงวันเสมอ อยู่อเมริกา ไม่ค่อยมีเค้กหมาน่ารักๆ ขาย ซึ่งเอาจริงก็ไม่เป็นไรหรอก โฮย่าไม่เรื่องมาก แม่เปิดหาสูตรเค้กหมา ทำให้เอง เนื้อบดเป็นเค้ก มันบดเป็น frosting ปักด้วยไส้กรอกหมา เป็นเสมือนเทียนวันเกิด นางก็ไม่เห็นเคยบ่น ฟาดเรียบตลอด แม้แม่จะต้องเก็บขี้เหลวในวันถัดไปบ้าง แต่นางมีฟามสุข ช่วงที่ bark box ฮิตๆ แม่ก็สั่งชุดใหญ่ให้นางในเดือนเกิด ไม่ค่อยได้ซื้อของเล่นให้เท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเป็นอุปกรณ์เดินป่า เชือกจูง วิตามิน ของใช้ซะมากกว่าเพราะเราชอบเอานางไปกิจกรรม outdoor ตอนนั้นแค่คิดว่าสนุกดี มาตอนนี้คิดว่า อืม มันน่าจะมีผลให้นางแข็งแรงจนทุกวันนี้
โฮย่าเป็น Olde English Bulldogge ตามสายพันธุ์ มี life span 11-13 ปี ปีนี้ครบ 12 ขวบเต็ม ความรู้สึกคือ “กลัว” 12 แล้วเหรอ กลับไป 5 ขวบใหม่ได้มั๊ย ของเล่น ของแต่งตัว เครื่องหัวอะไร ไม่ได้เงินแม่แล้วนะ วัยนี้แม่หมดตัวไปกับวิตามินและค่าหมอ โฮย่าตรวจสุขภาพและฉีดวัคซีนครบตามเกณฑ์มาตลอด อายุเท่านี้แล้วก็ยังไม่เคยมีปัญหาสุขภาพ แต่ด้วยอายุเค้า เราก็หาวิธีให้เค้าอยู่กับเราไปได้อีกนานๆ ปีนี้ตรวจชุดใหญ่ ตั้งแต่แล็บ, x-ray, ultrasound ช่องท้อง, echocardiogram หัวใจ จริงๆถ้าเป็นคนมันก็ไม่ใช่การตรวจที่เจ็บเลยนะ แต่หมาเค้าไม่รู้ว่ากำลังจะทำไรเค้า แล้วหมาแก่ตัวโตแบบโฮย่า เห็นเค้ากดตัวนางบังคับนอนบนโต๊ะเพื่อไถอุปกรณ์บนตัวนาง แล้วเห็นนางดิ้นอยากจะลุกแล้วสำหรับแม่หมาก็เจ็บปวดนิดหน่อย คิดว่า รพส หลายๆ ที่ก็ไม่ให้เข้าไปดูระหว่างทำด้วยแหละ แต่บังเอิญเราได้เข้าไป
หมอบอกว่าปกติทุกอย่าง มีหัวใจเริ่มเสื่อมบ้าง บีบตัวน้อยลง เลือดอาจจะสูบฉีดไม่เท่าก่อน มีแคลเซียมตามข้อสันหลังสองข้อ ทำให้เดินแข็งๆ โรคข้อที่มากับอายุนั่นแหละ แต่โดยรวมสุขภาพดีเหมือนอายุ 9 ขวบ ดีใจมั๊ย ดีใจนะ โล่งใจด้วย หมอให้กินยาเสริมการบีบของหัวใจ บอกว่าตอนนี้เป็นระยะไม่มีอาการ แต่อีก 2 ปีน่าจะเริ่มมี ยากินก่อนอาหาร 1 ชั่วโมงวันละ 2 ครั้ง ปัญหาเราไม่ได้อยู่ที่มันเดือนละ 5000 บาทหรอกนะ แต่พอเป็นยาที่ไม่ได้ทานพร้อมอาหาร ไม่มีหมาตัวไหนชอบหรอก เราต้องยัดถุยยัดถุย จับปากโฮย่าเขย่าๆ ให้กลืนซักที เทียบกับหมาอื่นคงไม่ได้ยากเท่าไหร่ แต่อายุปูนนี้แล้วก็อยากให้เค้าสบายๆ เนอะ หัวใจเอาจริงก็ไม่ได้แย่ไปกว่าหมา 9 ขวบ เราอยากให้หัวใจเค้าเต้นไปเรื่อยๆ แบบสมองไม่ไหว ร่างกายไม่เอาด้วยแล้วมั๊ย บอกตรงๆ ว่าเราไม่อยากเห็นโฮย่าแบบนั้น อันนี้คิดว่าความคิดใครความคิดมันละกัน แต่คนไทยหลายคนชอบเลี้ยงทั้งคนทั้งสัตว์ไว้จนไม่เหลือคุณภาพชีวิตในช่วงท้ายสุด ยื้อไว้แต่ตัว เราอยากให้โฮย่ามี dignity อยู่อย่างผู้ยิ่งใหญ่ ไปอย่างสมศักดิ์ศรี ทำใจได้มั๊ย ทำไม่ได้หรอก เดี๋ยวให้พ่อมันจัดการเมื่อถึงเวลา สรุปคือคิดว่าหมดยาล็อตนี้แล้วจะไม่ต่อแล้วค่ะ อีก 2 ปีถ้าโฮย่ามีอาการก็มีอาการอ่ะ ไปสู้กันตอนนั้น
ส่วนเรื่องข้อเราให้โฮย่ากินวิตามินเสริมมาตั้งแต่ 4 ขวบเพราะรู้ว่าสายพันธุ์นี้เป็นปัญหาอยู่แล้ว ไม่นานมานี้เราเอาโฮย่าไปฝังเข็มอยู่พักนึง แต่ไม่เห็นว่านางเดินดีขึ้นก็เลยเลิกไป เพราะเค้าก็ไม่ค่อยสบายตัวที่จะนอนท่าที่หมอให้นอนเป็นเวลา 30 นาที
ตอนนี้นอกจากยาหัวใจยัดถุยๆ แล้วโฮย่ากิน วิตามินบำรุงขน, โพรไบโอติกส์, Astaxantin (ต้านอนุมูลอิสระ), antinol วันละ 3 เม็ด, ผงลดคราบน้ำตา, ละก็วิตามินรวมของหมาแก่ ทั้งหลายอัดอยู่ในชามข้าวนาง ซึ่งนางกินเอร็ดอร่อยไม่มีหืออือ โฮย่ายังได้เจอเพื่อนๆหมาทั้งหลายแทบทุกวัน โชคดีว่าในตึกเรามีหมาหลายตัว เด็กๆ ทั้งนั้นแหละ แต่โฮย่าก็ยังได้เห็นผู้คน ลูกหลานหมา เหมือนคนแก่ไป รร อนุบาลอ่ะ เราว่าเสริมสุขภาพจิตให้นางได้กระดิกหางสั้นๆ ของนางได้อยู่ ยังขึ้นลงบันไดเอง เราเอาพรมมาติดทับบันไดไม้อันงามงด (สูดหายใจหนึ่งเฮือก) เอาเถอะ ทั้งบ้าน ทั้งรถ ก็ทำเพื่อนางอยู่แล้ว สิ่งของมันนอกกาย ลูกเราเดินได้ไม่ลื่น อย่างอื่นค่อยว่ากัน
วันเกิดปีนี้จัดที่ดาดฟ้าบ้านเราเอง เป็นปีที่สอง ปีที่แล้วเพิ่งย้ายเข้าบ้านใหม่ (อย่าถามว่าสร้างนานมั๊ย อย่าให้เริ่ม) ได้เพื่อนๆหมาบ้านใกล้เรือนเคียงมาร่วมงาน พอดีหมาสามตัวเกิดเดือนเดียวกัน เลยรวบยอด จัดตรงกลางซึ่งก่อนวันเกิดโฮย่าหน่อยนึง เป็นโอกาสให้คนและหมามาสังสรรค์ก่อนจะไปฟังเรื่องโอไมครอนและตุ๊มๆต่อมๆกับสถานการณ์โลกกันต่อไป
สุดท้ายนี้ happy 12 years young นะ ลูกชายคนโต you are mommy’s best gift. May you live forever!
