เด็กๆได้เข้ามาเติมเต็มในสิ่งที่เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราขาด

ก่อนหน้านี้เราไม่คิดว่าชีวิตเราขาดอะไร ไม่เคยอยากเลี้ยงน้องหมา เห็นคนอื่นเลี้ยงก็รู้สึกว่ามันเป็นภาระที่ยิ่งใหญ่พอสมควร แม้กระทั้งวันที่มีอั่งเปาเข้ามา เราก็ยังรู้สึกแค่ว่าลูกหมาตัวนี้มันอ้วนสั้น น่าเอ็นดูจัง จะก้าวเดินแต่ละก้าวก็กระโดดเหมือนกระต่ายไม่ใช่หมาซะด้วยซ้ำ

แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปอั่งเปากลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่เราขาดไม่ได้ เรารู้สึกมีความสุขมากขึ้นในทุกๆวัน สิ่งที่เคยสงสัยว่าคนเลี้ยงหมาเค้าจะรู้จักนิสัยของหมาเค้าจริงๆเหรอ มาตอนนี้เราคือหนึ่งในคนกลุ่มนั้นที่รู้พฤติกรรมของหมาเราว่าเค้าชอบอะไรไม่ชอบอะไร ทำอย่างนี้แปลว่าอะไรโดยที่เค้าไม่ต้องบอกเราเลย เค้าสร้างเสียงหัวเราะให้เราจนรู้สึกรักและผูกพันมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่อยากให้เค้าหายไปไหนแม้แต่วินาทีเดียว

ปุกปิกมาทีหลัง ทำให้อั่งเปาต้องทำหน้าที่เป็นพี่ชายซึ่งเค้าก็ทำได้ดีมากๆ เสียสละให้น้องทุกอย่าง สองคนเข้ากันได้ดีมากๆ พอเล่นกันจนเหนื่อยก็จะชอบมานอนซุกกันไปมา ทำให้เรารู้สึกสบายใจ ทั้งสองตัวตา่งก็เข้ามาเติมเต็มเพิ่มสีสันในชีวิตเราให้มีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ จากที่มีความสุขอยู่แล้วเป็นร้อยก็เพิ่มขึ้นอีกเป็นพันเท่า

ขนมที่เราให้อั่งเปาปุกปิก เราใช้เวลาศึกษาอยู่นานพอสมควร เราค่อนข้างกังวลกับเรื่องนี้มากเพราะอั่งเปาแพ้ง่ายมาก เราดูทั้งที่มาของวัตถุดิบ ความสะอาดของขั้นตอนการผลิต เราก็ต้องการสิ่งที่ดีที่สุดและไม่เป็นอันตรายให้กับสองแสบของเรา เรารู้สึกไว้วางใจผลิตภัณฑ์ของ Hoya Barkery เป็นอย่างมาก และทั้งสองพี่น้องก็ชอบขนมขัดฟันของ Hoya มากอย่างไม่น่าเชื่อ น้องปุกปิกอายุ 5 เดือน ฟันหน้าเพิ่งหลุดไปก็ยังสามารถแทะได้เพราะเนื้อสัมผัสที่ไม่แข็งกว่าฟันน้อง จนต้องมาทำหน้าอ้อนวอนขอเพิ่มทุกครั้ง นอกจากขนมแทะแล้ว เรายังใช้ขนม Hoya ในการฝึกให้เค้านั่ง หมอบ ขอ และรอคอยอีกด้วย




Let's Grow Old Together